اعضای نشریه فرکانس: الهه وفایی خواه - مبینا هادیانفر

از شین اسپلینت چه می دانیم؟

شین اسپلینت

 

Shin Splints یا «Medial tibial stress syndrome» وضعیتیه که باعث درد در قسمت داخلی ساق پا (قسمت جلویی ساق بین زانو و مچ پا) می شه. MTSS به خاطر محل دردی که روی استخوان ساق پا داره، معمولا به عنوان «shin splints» شناخته می شه و فرد معمولا دردی رو در داخل یا جلوی استخوان ساق پا احساس می کنه. این آسیب یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی هست که هم روی عضله داخلی ساق پا و هم روی استخوانی که به اون متصل می شه تاثیر داره و باعث تحریک اتصال بین اون ها یا حتی پارگی های جزئی و کوچیک می شه. MTSS ممکنه تا 35 درصد از ورزشکارانی رو که تمرینات دوندگی و پرشی دارن، مثل دونده های استقامتی، دونده های سرعتی، بسکتبالیست ها، تنیس بازها یا ژیمناست ها رو تحت تاثیر قرار بده. پرسنل نظامی، رقصنده ها و بقیه افرادی که فعالیت زیادی دارن هم می تونن به MTSS دچار بشن. فیزیوتراپیست ها به افرادی که دچار MTSS می شن کمک می کنن تا حرکت های دردناک آنها بهبود پیدا کنه و تمرینات و تاکتیک هایی رو برای جلوگیری از آسیب مجدد یاد بگیرن.

سندروم استرس مدیال تیبیا چطور ایجاد میشه
این سندروم زمانی ایجاد می شه که فشار بیش از حد روی استخوان تیبیا (استخوان اصلی ساق پا) وارد بشه. ماهیچه هایی که به استخوان تیبیا متصل می شن با کشش خودشون در محل «insertion» یا اتصالشون، می تونن باعث فشار بیش از حد روی استخوان تیبیا بشن. این ماهیچه ها شامل عضله تیبیالیس خلفی، عضله سولئوس و عضله فلکسور دیجیتروم لونگوس هست.
شایع ترین عوامل خطر MTSS عبارتند از:
● صاف شدن قوس کف پا (پرونیشن بیش از حد) هنگام ایستادن و راه رفتن یا دویدن 
● شرکت در ورزشی که به پریدن و یا دویدن مکرر نیاز داره
● حرکت بیش از حد مفصل ران (حرکت این مفصل در محدوده ای بیشتر از حد معمول)
● شاخص توده بدنی بالا ( بیش از 20.2 BMI) 
● یک آسیب قبلی ناشی از دویدن 
● افزایش ناگهانی مدت، دفعات و یا شدت ورزش
● دویدن در زمین های ناهموار مثل تپه ها یا سطوح سخت مثل بتن

MTSS با چه علائمی همراهه
اگه دچار MTSS شدین، ممکنه توی یه سوم میانی یا پایینی قسمت داخلی ساق پا احساس درد کنین یا دچار یه تورم خفیف در ساق پا بشین. درد ممکنه هنگام لمس ناحیه حساس، تیز باشه یا به صورت درد در حین یا بعد از ورزش ایجاد بشه. اما به طور کلی، درد در ابتدا با فعالیت، تحریک می شه و با استراحت کم می شه. وقتی این آسیب پیشرفته می شه، درد ممکنه در ابتدای ورزش وجود داشته باشه و با پیشرفت ورزش کمتر قابل توجه باشه. با گذشت زمان، وضعیت می تونه بدتر بشه و درد ممکنه در طول هر مرحله ورزشی احساس بشه و بعد از ورزش هم ادامه پیدا کنه.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگه استراحت، یخ و مسکن های بدون نسخه، درد ساق پا رو کم نکرد، با پزشک خودتون مشورت کنین.

این آسیب چجوری تشخیص داده میشه؟
فیزیوتراپیست شما معاینه کاملی رو انجام میده که شامل گرفتن تاریخچه کامل سلامت، ارزیابی شما در حین راه رفتن و انجام فعالیتیه که باعث تشدید علائم شما می شه، مثل دویدن یا پریدن.
همچنین فیزیوتراپیست شما یه سری آزمایشات واندازه گیری های سیستم اسکلتی عضلانی رو انجام میده تا قدرت، تحرک، انعطاف پذیری و پاسخ درد شما رو ارزیابی کنه. قابل اطمینان ترین علامت MTSS، درده که هنگام اعمال فشار به مکان های خاصی روی ساق پا احساس می شه.
اگه نتایج معاینه نشون دهنده MTSS باشه، فیزیوتراپیست شما با شما در مورد اهداف درمان صحبت می کنه و یک برنامه توانبخشی تخصصی به شما ارائه می کنه. اگه درمان های فیزیوتراپی براتون موثر نبود، ممکنه برای آزمایش های بیشتر به پزشک ارجاع داده بشین.

و حالا درمان:
درمان این عارضه یک پروسه غیر تهاجمی هست که با تجویز استراحت و اصلاح فعالیت های فرد با کاهش فشار بر اندام تحتانی و پرهیز از حرکات تکراری، شروع میشه. البته هیچ توصیه خاصی در مورد مدت زمان استراحت برای رفع علائم لازم نیست و بسته به شرایط فرد متغیره.
آموزش به بیمار و طراحی برنامه درمانی توسط تراپیست با هدف رفع اضافه بار بیومکانیکی وارده بر اندام تحتانی و همچنین برنامه بازگشت به ورزش برای افراد ورزشکار؛ منطقی ترین روش درمانی محافظه کارانه هست.
برای درک بهتر روند درمانی shin splints در فازهای حاد تا پیشرفته، نتایج مطالعات مختلف رو براتون در جدول پیش رو جمع بندی کردیم...

 

PHASE   SUGGESTED INTERVENTION GOALS FOR PROGRESSION
PHASE 1
فاز حاد
اگرعلائم با انجام فعالیت های روزانه نمایان می شوند؛ می توان از یک pneumatic leg splint به مدت 2الی4 هفته استفاده کرد.
با تقویت عضلات ساق و افزایش قوس کف پا سعی در کاهش overpronation پا می کنیم. 
برنامه درمانی پیشنهادی:
سرمادرمانی (20دقیقه)، اولتراسوند، phonophoresis،  موبیلیزیشن بافت نرم، جریان الکتریکی
بدست آوردن دامنه حرکتی: عضلات گاستروکنمیوس، سولئوس، فلکسور دیژیتروم و تیبیالیس خلفی
منوال تراپی: موبیلیزیشن مفاصل دچار اختلال در زنجیره حرکتی، موبیلیزیشن forefoot 
تمرین درمانی:
تمرینات تقویتی و بدون وزن اندازی با تمرکز بر عضلات کوادریسپس، همسترینگ و گلوتئال
تمرینات تقویتی عضلاتcore : پلانک، پلانک پهلو
Stretching: تمرینات کششی در عضلات فلکسور ران، کوادریسپس، همسترینگ، گاستروکنمیوس و سولئوس
تمرینات مقاومتی در مچ
تقویت عضلات intrinsic پا
تمرینات تعادلی (درجه سختی بر اساس وضعیت فرد)

هدف درمانی:
کاهش درد و التهاب
آموزش حرکات اصلاحی
بهبود دامنه حرکتی در صورت محدودیت
بازگرداندن کنترل عضلانی و حس عمقی


معیار آمادگی برای مرحله بعدی:
عدم احساس درد به هنگام لمس تیبیا
انجام بدون درد فعالیت های روزانه 
انجام دورسی فلکشن تا حدود 5 درجه کمتر از سمت غیر درگیر 

Phase 2

فاز تحت حاد

بازگشت تدریجی به سطح عملکرد قبلی در این مرحله ایجاد می شود.

برنامه درمانی پیشنهادی:
کنترل ادم احتمالی
بدست آوردن دامنه حرکتی : مفاصل talocrural، mid/fore/rarefoot
ادامه درمان های دستی فاز1 در زنجیره حرکتی
تمرین درمانی:
تقویت مفصل مچ
تمرینات تعادلی با تاکید بر ایجاد ثبات روی یک اندام
تمرین ایستادن روی پنجه پا ( برای پیشرفته تر کردن تمرین می تواند بصورت تک پا انجام شود)
تقویت عضلات  intrinsic پا در حالت وزن اندازی
تمرینات کششی عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس
تمرینات ثبات دهنده پروگزیمال در یک یا دو اندام:
 double or single leg squat، lunge، deadlifts، bridge، step ups and downs، lateral band walk  و...
تمرینات plyometric با پیشرفت از دو اندام به تک اندام و با هدف آموزش فرود نرم و با ضرب کمتر 

هدف درمانی:
ازسرگیری فعالیت
آماده سازی برای دویدن

معیار آمادگی برای مرحله بعدی:
توانایی پرش تک پا 15 بار بدون درد و ناراحتی
توانایی راه رفتن به مدت 30 دقیقه بدون افزایش درد
توانایی انجام 6 اسکات به مدت 6 ثانیه با 60 درصد وزن بدن
انجام 25 تمرینheel raise ( ایستادن روی پنجه پا) بدون ایجاد درد


Phase 3
فاز پیشرفته

 

ادامه تمرینات قدرتی و پلایومتریک 
پرهیز از دویدن روی پاشنه ها، سطوح ناهموار و یا سخت
بررسی بیومکانیک راه رفتن و دویدن بیمار برای تشخیص فاکتور های آسیب زا

برنامه درمانی پیشنهادی:
ادامه استفاده از مدالیته ها و درمان های دستی فقط در صورت نیاز
تمرین درمانی:
ادامه تمرینات پلایومتریک با تاکید بر فرود نرم بر روی زمین 
تمرینات پرش دو پا و تک پا 
تمرینات lunge دو پا و تک پا

هدف درمانی:
دویدن بدون درد 
بازگشت به فعالیت ورزشی در ورزشکاران
مشاهده قدرت و توان کافی در زنجیره حرکتی تحتانی
 

راهکارهایی برای پیشگیری از MTSS 
آنالیز حرکتی  رو جدی بگیرین: تحلیل و بررسی نحوه راه رفتن و دویدن شما توسط تراپیست می تونه ریسک ابتلا به این عارضه رو به مقدار قابل توجهی کاهش بده.
کار زیاد ممنوع: دویدن و یا انجام فعالیت هایی که فشار زیادی به استخوان تیبیا وارد می کنه مضره.
کفش مناسبی انتخاب کنین: انتخاب کفش و کفی مناسب که قوس پا رو به خوبی حمایت بکنه، همچنین استفاده از shock-absorbing insoles  تاثیر زیادی در پیشگیری از آسیب داره.
تمرینات تقویتی رو به برنامه ورزشی خودتون اضافه کنین: تمرینات تقویتی برای ایجاد ثبات در مفاصل هیپ و مچ  و همچنین تقویت عضلات core؛ پاهای شما رو برای تحمل فشار بیشتر و ورزش های سنگین تر آماده می کنن.
از تمرینات جانبی غافل نشین: ترکیب تمرینات سنگین مثل دویدن همراه تمرینات سبک تر مثل شنا کمک کننده هستن.
قبل و بعد تمرین هم مهمه:  گرم کردن قبل تمرین و سرد کردن و حرکات کششی بعد از تمرین یا کار سنگین رو فراموش نکنین. این کار علاوه بر جلوگیری از آسیب، باعث میشه درد کمتری رو بعد از تمرین حس کنین.

و در آخر: 

بر اساس تحقیقات مختلف، این عارضه میتونه دلایل متفاوتی داشته باشه. بنابراین، دانش کافی برای تشخیص دلیل ایجاد آسیب و رفع اون خیلی مهمه. اما تراپیست همچنین باید سایر اختلالات ساق پا رو بخوبی بشناسه تا احتمالات دیگه رو رد کنه. غربالگری دقیق عوامل خطرساز درونی و بیرونی و شناسایی عواملی که بیماری رو تشدید و یا علائم رو برطرف می کنن هم جزو وظایف تراپیست هست.


الهه وفایی خواه – مبینا هادیانفر

 

منابع:
https://www.physio-pedia.com/Medial_Tibial_Stress_Syndrome
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/shin-splints/symptoms-causes/syc-20354105
https://www.choosept.com/guide/physical-therapy-guide-shin-splints-medial-tibial-stress-syndro me
Galbraith RM, Lavallee ME. Medial tibial stress syndrome: conservative treatment options. Curr Rev Musculoskeletal Med. 2009; 2(3):127-33.
Milgrom C, et al, Medial tibial stress fracture diagnosis and treatment guidelines, J Sci Med Sport, https://doi.org/10.1016/j.jsams.2020
Warden, S., Davis, Irene and Frederickson, M. (2014) Management and Prevention of Bone Stress Injuries in Long-Distance Runners, Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy, 44(10), pp. 749–765.
Claudia et al. (2020). Medial Tibial Stress Syndrome in Novice and Recreational Runners: A Systematic Review. Int J Res Public Health. 17

اعضای نشریه فرکانس: الهه وفایی خواه - مبینا هادیانفر

از شین اسپلینت چه می دانیم؟

آخرین ویرایش: 1403-05-14 10:15:00 .::. بازدید: 61

شین اسپلینت

 

Shin Splints یا «Medial tibial stress syndrome» وضعیتیه که باعث درد در قسمت داخلی ساق پا (قسمت جلویی ساق بین زانو و مچ پا) می شه. MTSS به خاطر محل دردی که روی استخوان ساق پا داره، معمولا به عنوان «shin splints» شناخته می شه و فرد معمولا دردی رو در داخل یا جلوی استخوان ساق پا احساس می کنه. این آسیب یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی هست که هم روی عضله داخلی ساق پا و هم روی استخوانی که به اون متصل می شه تاثیر داره و باعث تحریک اتصال بین اون ها یا حتی پارگی های جزئی و کوچیک می شه. MTSS ممکنه تا 35 درصد از ورزشکارانی رو که تمرینات دوندگی و پرشی دارن، مثل دونده های استقامتی، دونده های سرعتی، بسکتبالیست ها، تنیس بازها یا ژیمناست ها رو تحت تاثیر قرار بده. پرسنل نظامی، رقصنده ها و بقیه افرادی که فعالیت زیادی دارن هم می تونن به MTSS دچار بشن. فیزیوتراپیست ها به افرادی که دچار MTSS می شن کمک می کنن تا حرکت های دردناک آنها بهبود پیدا کنه و تمرینات و تاکتیک هایی رو برای جلوگیری از آسیب مجدد یاد بگیرن.

سندروم استرس مدیال تیبیا چطور ایجاد میشه
این سندروم زمانی ایجاد می شه که فشار بیش از حد روی استخوان تیبیا (استخوان اصلی ساق پا) وارد بشه. ماهیچه هایی که به استخوان تیبیا متصل می شن با کشش خودشون در محل «insertion» یا اتصالشون، می تونن باعث فشار بیش از حد روی استخوان تیبیا بشن. این ماهیچه ها شامل عضله تیبیالیس خلفی، عضله سولئوس و عضله فلکسور دیجیتروم لونگوس هست.
شایع ترین عوامل خطر MTSS عبارتند از:
● صاف شدن قوس کف پا (پرونیشن بیش از حد) هنگام ایستادن و راه رفتن یا دویدن 
● شرکت در ورزشی که به پریدن و یا دویدن مکرر نیاز داره
● حرکت بیش از حد مفصل ران (حرکت این مفصل در محدوده ای بیشتر از حد معمول)
● شاخص توده بدنی بالا ( بیش از 20.2 BMI) 
● یک آسیب قبلی ناشی از دویدن 
● افزایش ناگهانی مدت، دفعات و یا شدت ورزش
● دویدن در زمین های ناهموار مثل تپه ها یا سطوح سخت مثل بتن

MTSS با چه علائمی همراهه
اگه دچار MTSS شدین، ممکنه توی یه سوم میانی یا پایینی قسمت داخلی ساق پا احساس درد کنین یا دچار یه تورم خفیف در ساق پا بشین. درد ممکنه هنگام لمس ناحیه حساس، تیز باشه یا به صورت درد در حین یا بعد از ورزش ایجاد بشه. اما به طور کلی، درد در ابتدا با فعالیت، تحریک می شه و با استراحت کم می شه. وقتی این آسیب پیشرفته می شه، درد ممکنه در ابتدای ورزش وجود داشته باشه و با پیشرفت ورزش کمتر قابل توجه باشه. با گذشت زمان، وضعیت می تونه بدتر بشه و درد ممکنه در طول هر مرحله ورزشی احساس بشه و بعد از ورزش هم ادامه پیدا کنه.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگه استراحت، یخ و مسکن های بدون نسخه، درد ساق پا رو کم نکرد، با پزشک خودتون مشورت کنین.

این آسیب چجوری تشخیص داده میشه؟
فیزیوتراپیست شما معاینه کاملی رو انجام میده که شامل گرفتن تاریخچه کامل سلامت، ارزیابی شما در حین راه رفتن و انجام فعالیتیه که باعث تشدید علائم شما می شه، مثل دویدن یا پریدن.
همچنین فیزیوتراپیست شما یه سری آزمایشات واندازه گیری های سیستم اسکلتی عضلانی رو انجام میده تا قدرت، تحرک، انعطاف پذیری و پاسخ درد شما رو ارزیابی کنه. قابل اطمینان ترین علامت MTSS، درده که هنگام اعمال فشار به مکان های خاصی روی ساق پا احساس می شه.
اگه نتایج معاینه نشون دهنده MTSS باشه، فیزیوتراپیست شما با شما در مورد اهداف درمان صحبت می کنه و یک برنامه توانبخشی تخصصی به شما ارائه می کنه. اگه درمان های فیزیوتراپی براتون موثر نبود، ممکنه برای آزمایش های بیشتر به پزشک ارجاع داده بشین.

و حالا درمان:
درمان این عارضه یک پروسه غیر تهاجمی هست که با تجویز استراحت و اصلاح فعالیت های فرد با کاهش فشار بر اندام تحتانی و پرهیز از حرکات تکراری، شروع میشه. البته هیچ توصیه خاصی در مورد مدت زمان استراحت برای رفع علائم لازم نیست و بسته به شرایط فرد متغیره.
آموزش به بیمار و طراحی برنامه درمانی توسط تراپیست با هدف رفع اضافه بار بیومکانیکی وارده بر اندام تحتانی و همچنین برنامه بازگشت به ورزش برای افراد ورزشکار؛ منطقی ترین روش درمانی محافظه کارانه هست.
برای درک بهتر روند درمانی shin splints در فازهای حاد تا پیشرفته، نتایج مطالعات مختلف رو براتون در جدول پیش رو جمع بندی کردیم...

 

PHASE   SUGGESTED INTERVENTION GOALS FOR PROGRESSION
PHASE 1
فاز حاد
اگرعلائم با انجام فعالیت های روزانه نمایان می شوند؛ می توان از یک pneumatic leg splint به مدت 2الی4 هفته استفاده کرد.
با تقویت عضلات ساق و افزایش قوس کف پا سعی در کاهش overpronation پا می کنیم. 
برنامه درمانی پیشنهادی:
سرمادرمانی (20دقیقه)، اولتراسوند، phonophoresis،  موبیلیزیشن بافت نرم، جریان الکتریکی
بدست آوردن دامنه حرکتی: عضلات گاستروکنمیوس، سولئوس، فلکسور دیژیتروم و تیبیالیس خلفی
منوال تراپی: موبیلیزیشن مفاصل دچار اختلال در زنجیره حرکتی، موبیلیزیشن forefoot 
تمرین درمانی:
تمرینات تقویتی و بدون وزن اندازی با تمرکز بر عضلات کوادریسپس، همسترینگ و گلوتئال
تمرینات تقویتی عضلاتcore : پلانک، پلانک پهلو
Stretching: تمرینات کششی در عضلات فلکسور ران، کوادریسپس، همسترینگ، گاستروکنمیوس و سولئوس
تمرینات مقاومتی در مچ
تقویت عضلات intrinsic پا
تمرینات تعادلی (درجه سختی بر اساس وضعیت فرد)

هدف درمانی:
کاهش درد و التهاب
آموزش حرکات اصلاحی
بهبود دامنه حرکتی در صورت محدودیت
بازگرداندن کنترل عضلانی و حس عمقی


معیار آمادگی برای مرحله بعدی:
عدم احساس درد به هنگام لمس تیبیا
انجام بدون درد فعالیت های روزانه 
انجام دورسی فلکشن تا حدود 5 درجه کمتر از سمت غیر درگیر 

Phase 2

فاز تحت حاد

بازگشت تدریجی به سطح عملکرد قبلی در این مرحله ایجاد می شود.

برنامه درمانی پیشنهادی:
کنترل ادم احتمالی
بدست آوردن دامنه حرکتی : مفاصل talocrural، mid/fore/rarefoot
ادامه درمان های دستی فاز1 در زنجیره حرکتی
تمرین درمانی:
تقویت مفصل مچ
تمرینات تعادلی با تاکید بر ایجاد ثبات روی یک اندام
تمرین ایستادن روی پنجه پا ( برای پیشرفته تر کردن تمرین می تواند بصورت تک پا انجام شود)
تقویت عضلات  intrinsic پا در حالت وزن اندازی
تمرینات کششی عضلات گاستروکنمیوس و سولئوس
تمرینات ثبات دهنده پروگزیمال در یک یا دو اندام:
 double or single leg squat، lunge، deadlifts، bridge، step ups and downs، lateral band walk  و...
تمرینات plyometric با پیشرفت از دو اندام به تک اندام و با هدف آموزش فرود نرم و با ضرب کمتر 

هدف درمانی:
ازسرگیری فعالیت
آماده سازی برای دویدن

معیار آمادگی برای مرحله بعدی:
توانایی پرش تک پا 15 بار بدون درد و ناراحتی
توانایی راه رفتن به مدت 30 دقیقه بدون افزایش درد
توانایی انجام 6 اسکات به مدت 6 ثانیه با 60 درصد وزن بدن
انجام 25 تمرینheel raise ( ایستادن روی پنجه پا) بدون ایجاد درد


Phase 3
فاز پیشرفته

 

ادامه تمرینات قدرتی و پلایومتریک 
پرهیز از دویدن روی پاشنه ها، سطوح ناهموار و یا سخت
بررسی بیومکانیک راه رفتن و دویدن بیمار برای تشخیص فاکتور های آسیب زا

برنامه درمانی پیشنهادی:
ادامه استفاده از مدالیته ها و درمان های دستی فقط در صورت نیاز
تمرین درمانی:
ادامه تمرینات پلایومتریک با تاکید بر فرود نرم بر روی زمین 
تمرینات پرش دو پا و تک پا 
تمرینات lunge دو پا و تک پا

هدف درمانی:
دویدن بدون درد 
بازگشت به فعالیت ورزشی در ورزشکاران
مشاهده قدرت و توان کافی در زنجیره حرکتی تحتانی
 

راهکارهایی برای پیشگیری از MTSS 
آنالیز حرکتی  رو جدی بگیرین: تحلیل و بررسی نحوه راه رفتن و دویدن شما توسط تراپیست می تونه ریسک ابتلا به این عارضه رو به مقدار قابل توجهی کاهش بده.
کار زیاد ممنوع: دویدن و یا انجام فعالیت هایی که فشار زیادی به استخوان تیبیا وارد می کنه مضره.
کفش مناسبی انتخاب کنین: انتخاب کفش و کفی مناسب که قوس پا رو به خوبی حمایت بکنه، همچنین استفاده از shock-absorbing insoles  تاثیر زیادی در پیشگیری از آسیب داره.
تمرینات تقویتی رو به برنامه ورزشی خودتون اضافه کنین: تمرینات تقویتی برای ایجاد ثبات در مفاصل هیپ و مچ  و همچنین تقویت عضلات core؛ پاهای شما رو برای تحمل فشار بیشتر و ورزش های سنگین تر آماده می کنن.
از تمرینات جانبی غافل نشین: ترکیب تمرینات سنگین مثل دویدن همراه تمرینات سبک تر مثل شنا کمک کننده هستن.
قبل و بعد تمرین هم مهمه:  گرم کردن قبل تمرین و سرد کردن و حرکات کششی بعد از تمرین یا کار سنگین رو فراموش نکنین. این کار علاوه بر جلوگیری از آسیب، باعث میشه درد کمتری رو بعد از تمرین حس کنین.

و در آخر: 

بر اساس تحقیقات مختلف، این عارضه میتونه دلایل متفاوتی داشته باشه. بنابراین، دانش کافی برای تشخیص دلیل ایجاد آسیب و رفع اون خیلی مهمه. اما تراپیست همچنین باید سایر اختلالات ساق پا رو بخوبی بشناسه تا احتمالات دیگه رو رد کنه. غربالگری دقیق عوامل خطرساز درونی و بیرونی و شناسایی عواملی که بیماری رو تشدید و یا علائم رو برطرف می کنن هم جزو وظایف تراپیست هست.


الهه وفایی خواه – مبینا هادیانفر

 

منابع:
https://www.physio-pedia.com/Medial_Tibial_Stress_Syndrome
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/shin-splints/symptoms-causes/syc-20354105
https://www.choosept.com/guide/physical-therapy-guide-shin-splints-medial-tibial-stress-syndro me
Galbraith RM, Lavallee ME. Medial tibial stress syndrome: conservative treatment options. Curr Rev Musculoskeletal Med. 2009; 2(3):127-33.
Milgrom C, et al, Medial tibial stress fracture diagnosis and treatment guidelines, J Sci Med Sport, https://doi.org/10.1016/j.jsams.2020
Warden, S., Davis, Irene and Frederickson, M. (2014) Management and Prevention of Bone Stress Injuries in Long-Distance Runners, Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy, 44(10), pp. 749–765.
Claudia et al. (2020). Medial Tibial Stress Syndrome in Novice and Recreational Runners: A Systematic Review. Int J Res Public Health. 17

پادکست مرتبط

لطفا پادکست مرتبط را گوش کنید.

نظرات کاربران

کاربران در خصوص این مطلب چه نظری دارند؟