اختلال ادراری ناشی از استرس یا "stress incontince" یک نوع اختلال ادراری است که با نشت ناخودآگاه ادرار همراه است و معمولاً در هنگام انجام فعالیت‌هایی که فشار یا استرس بر مثانه افزایش می‌یابد (نظیر خندیدن، سرفه، عطسه، برداشتن اجسام سنگین یا فعالیت های ورزشی)، اتفاق می‌افتد. این اختلال بیشتر در زنان رخ می‌دهد و اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که مثانه و مجرای ادراری به اندازه کافی توسط عضلات کف لگن حمایت نمی شوند. 

نکات کلیدی در مورد بی اختیاری ادرار استرسی عبارتند از:

1. عوامل : علت اصلی بی اختیاری ادرار استرسی ضعف عضلات کف لگن و بافت‌های حمایتی مثانه و مجرای ادراری است. این ضعف ممکن است ناشی از زایمان، پیری، تغییرات هورمونی، چاقی یا برخی از بیماری‌ها باشد.

2. علائم : علامت اصلی این اختلال نشت ناخودآگاه ادرار در زمان انجام فعالیت‌هایی مثل سرفه، عطسه، خنده، بلند کردن اشیاء سنگین یا ورزش است.

3. تشخیص: تشخیص بی اختیاری ادرار استرسی توسط متخصصین از طریق بررسی تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی، آزمایش ادرار، و گاهی اوقات تصاویر پزشکی یا آزمون‌های ادراری مثل آزمون اورودینامیک صورت می‌پذیرد.

4. درمان : گزینه‌های درمانی برای بی اختیاری ادرار استرسی ممکن است شامل فیزیوتراپی، تمرینات عضلات کف لگن (تمرینات کگل)، آموزش بیوفیدبک، تغییرات رفتاری و سبک زندگی، مدیریت وزن و گاهی اوقات مداخلات جراحی باشد.

اهمیت دارد که افرادی که علائم بی اختیاری ادرار استرسی را تجربه می‌کنند، با یک متخصص سلامت (متخصص کلیه و مجاری ادرار، متخصص زنان یا فیزیوتراپیست) مشورت کنند تا طرح درمان مناسبی برای آن‌ها ارائه شود.