در ناپایداری کشکک زانو طراحی و اجرای برنامه فیزیوتراپی و تمرین درمانی مناسب یک ضرورت است . اجرای دقیق برنامه تمرینات می تواند نیاز به جراحی را تا حد زیادی کاهش دهد. 

اهداف درمانی:

• کاهش علائم و ناپایداری
• افزایش قدرت و تحمل عضله چهار سر ران (تاکید عمده روی تقویت عضله VMO - vastus medialis obliquus است به طوریکه قدرت این عضله در مقایسه با عضلات سمت بیرون بیشتر باشد )
• محدودیت در حرکات پاتلا با استفاده از تیپ McConnell یا بریس (Palumbo-type bracing)
• ارتقاء پایداری کشک با استفاده از dynamic stabilization یا passive mechanisms

برنامه تمرین درمانی و مداخلات:

• ایجاد محدودیت در حرکاتی که باعث افزایش علائم می شوند (دویدن ، اسکات ، بالا رفتن از پله ، پریدن و ورزش های پر برخورد)
• استفاده از عصا در صورت نیاز
• مراقبت ، استراحت ، یخ ، بانداژ و بالا نگه داشتن (PRICE)
• تجویز NSAIDs در صورتیکه منع مصرف نداشته باشد با هدف کاهش التهاب (باید از تزریق کورتیکو استروئید اجتناب نمود)
• استفاده از مدالیته های فیزیوتراپی با هدف کاهش درد و التهاب
• تحریک الکتریکی عضله چهار سر ران
• استفاده از بیوفیدبک برای تقویت و بازآموزی VMO
• استفاده از McConnell taping برای افزایش پایداری کشکک
• تجویز بریس Palumbo-type lateral buttress brace برای افزایش پایداری کشکک
• تجویز ارتز مناسب برای کنترل پرونیشن پا ، کاهش Q-angle یا اصلاح طول اندام
• تمرین درمانی در آب (دویدن در استخر عمیق)
• اجتناب از دوچرخه ثابت در فازهای اولیه 
• تقویت عضله چهار سر در دامنه بدون درد (تاکید روی VMO)
• موبیلیزاسیون پاتلا به سمت داخل با هدف استرچ lateral retinacular
• Hip abduction strengthening در زنجیره های حرکتی باز و بسته
• Leg press
• Lateral step-ups
• تقویت ایزومتریک چهار سرن راه Quadriceps setting
• تمرینات Hip adduction
• تمرینات استرچی تدریجی (Iliotibial ، Quadriceps ، Hamstrings ، Gastrocnemius ، soleus)
• اجتناب از موبیلیزاسیون medial retinaculum.
• بازیابی حس عمقی زانو