فاز اول (هفته 0 تا هفته 4)

اهداف درمانی:

• کاهش درد و بی حرکتی

محدودیت ها:

• اجتناب از حرکات شانه
• اجتناب از حرکت internal rotation به مدت 6 هفته 
• بی حرکت کردن شانه با استفاده از بریس gunslinger به مدت 4 هفته

کنترل و کاهش درد:

• داروهای مخدر (Narcotics) به مدت 5 تا 7 روز از زمان دررفتگی پاتولوژیک
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs برای کاهش التهاب و درد
• مدالیته های فیزیوتراپی شامل ultrasound و HVGS یا  (high-voltage galvanic stimulation) و تحریک الکتریکی
• هات پک (Moist heat) در شروع درمان و  کامپرس یخ در انتهای جلسه درمانی

برنامه تمرین درمانی:

• تمرینات دامنه حرکتی شانه نباید انجام شود
• دامنه حرکتی passive آرنج شامل خم کردن 0 تا 130 درجه و حرکات supination/pronation تا حد قابل تحمل
• پیشرفت دامنه حرکتی آرنج به حرکات active
• تمرینات تقویتی فقط برای grip

  فاز دوم (هفته 4 تا هفته 8) 

معیار ورود به فاز دوم:

• بی حرکتی کافی شانه

محدودیت ها و موارد احتیاط:

• حرکت flexion شانه به صورت active تا 120 درجه
• حرکت abduction شانه به صورت active تا 45 درجه
• حرکت external rotation شانه تا حد قابل تحمل
• حرکات internal rotation و adduction تا شکم 
• اجتناب از حرکاتی که شانه را در وضعیت ناپایداری قرار می دهد
• اجتناب از حرکت internal rotation بیش از اندازه

بی حرکتی:

• بیمار می تواند بریس Gunslinger را کنار بگذارد.

کنترل و کاهش درد:

• داروهای مخدر (Narcotics) به مدت 5 تا 7 روز از زمان دررفتگی پاتولوژیک
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs برای کاهش التهاب و درد
• مدالیته های فیزیوتراپی شامل ultrasound و HVGS یا  (high-voltage galvanic stimulation) و تحریک الکتریکی
• هات پک (Moist heat) در شروع درمان و  کامپرس یخ در انتهای جلسه درمانی

برنامه تمرین درمانی:

• حرکات شانه فقط به صورت AAROM و Passive
• حرکت flexion تا 120 درجه
• حرکت abduction تا 45 درجه
• حرکت External rotation تا حد قابل تحمل
• حرکات internal rotation و adduction تا شکم
• شروع تمرینات تقویتی روتاتورکاف در حالیکه بازو در وضعیت نوترال قرار دارد (submaximal isometric)
• تمرینات PNF
• شروع تمرینات تقویتی زنجیره حرکتی بسته 

فاز سوم (هفته 8 تا هفته 12)

معیارهای ورود به فاز سوم:

• کمترین احساس درد و ناراحتی ضمن تمرینات تقویتی زنجیره بسته و تمرینات AAROM
• عدم احساس ناپایداری یا عدم وجود علائم ناپایداری ضمن تمرینات شانه

اهداف درمانی:

• کسب 160 درجه دامنه حرکتی forward flexion
• کسب دامنه حرکتی کامل external rotation
• کسب 70 درجه دامنه حرکتی abduction
• حرکات Internal rotation و adduction تا ناحیه شکم

محدودیت ها و موارد احتیاط

در حرکات شانه به صورت active و active-assisted باید محدودیت های زیر مد نظر قرار گیرد:

• حرکت forward flexion تا 160 درجه
• external rotation تا دامنه کامل
• حرکت abduction تا 70 درجه
• حرکات Internal rotation و adduction تا شکم

کنترل و کاهش درد:

• داروهای مخدر (Narcotics) به مدت 5 تا 7 روز از زمان دررفتگی پاتولوژیک
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs برای کاهش التهاب و درد
• مدالیته های فیزیوتراپی شامل ultrasound و HVGS یا  (high-voltage galvanic stimulation) و تحریک الکتریکی
• هات پک (Moist heat) در شروع درمان و  کامپرس یخ در انتهای جلسه درمانی

برنامه تمرین درمانی:

• شروع تمرینات دامنه حرکتی به صورت active
• تمرینات تقویتی روتاتورکاف حداقل سه نوبت در هفته 8 تا 12 تکرار و 3 ست از هر حرکت 

1. Proprioceptive neuromuscular facilitation
2. rhythmic stabilization
3. scapular stabilization با اعمال وزن سبک یا مقاومت در وضعیت prone 
4. Scapular retraction برای تقویت rhomboids, middle trapezius
5. Scapular protraction برای تقویت serratus anterior

• شروع تمرینات ایزوتونیک سبک با دمبل

1. Internal rotation
2. External rotation
3. Abduction
4. Forward flexion

• تقویت عضلات نگهدارنده کتف scapular stabilizers
• پیشرفت تمرینات تقویتی ایزوتونیک به سمت تمرینات زنجیره باز
• موبیلیزاسیون مفصل GH با هدف:

1. کسب دامنه حرکتی انتهائی
2. کسب دامنه حرکتی انتهائی بدون درد برای حرکت internal rotation تا هفته 12
3. حفظ ریتم اسکاپولوهومرال طبیعی
4. کسب حرکات آرتروکینماتیک طبیعی شانه

فاز چهارم (ماه 3 تا ماه 6)

معیارهای ورود به فاز چهارم:

• احساس کمترین درد و ناراحتی ضمن انجام تمرینات active تمرینات تقویتی
• قدرت عضلانی مناسب روتاتورکاف و عضلات نگهدارنده کتف
• رضایتمندی بالینی بیمار

اهداف درمانی:

• بهبود قدرت ، توان و تحمل عضلانی شانه
• بهبود هماهنگی عصبی و عضلانی شانه و حس عمقی
• کسب دامنه حرکتی کامل شانه
• طراحی برنامه تمرین درمانی مناسب برای ادامه در منزل شامل تمرینات استرچی و تقویتی (این برنامه حداقل سه بار در هفته باید انجام شود)

کنترل و کاهش درد:

• داروهای مخدر (Narcotics) به مدت 5 تا 7 روز از زمان دررفتگی پاتولوژیک
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs برای کاهش التهاب و درد
• مدالیته های فیزیوتراپی شامل ultrasound و HVGS یا  (high-voltage galvanic stimulation) و تحریک الکتریکی
• هات پک (Moist heat) در شروع درمان و  کامپرس یخ در انتهای جلسه درمانی
• انجام تزریق کورتیکواستروئید یا ضددردهای موضعی در ناحیه بورس ساب آکرومیال (در صورتیکه درد بیمار پیوسته باشد و بیمار علائم گیرافتادگی شانه ثانویه داشته باشد)
• تزریق ترکیبی ضد دردهای موضعی و کورتیکواستروئید در مفصل GH برای کسانی که علائم پیوسته دارند.

برنامه تمرین درمانی:

• تمرینات دامنه حرکتی

1. کسب دامنه کامل حرکتی (معادل سمت سالم) با انجام حرکات active / active assisted / passive
2. استرچ کپسول مفصلی بویژه کپسول خلفی

• تمرینات تقویتی

1. ادامه تمرینات تقویتی روتاتورکاف و نگهدارنده های کتف (سه بار در هفته ، 8 تا 12 تکرار و در 3 ست)
2. تمرینات حس عمقی (تمرینات PNF)
3. تمرینات تحمل عضلانی (UBE)
4. تمرینات فانکشنال (تمرینات پلی متریک)

در صورت وجود علامت های خطر چه کاری بکنیم؟

• بازگشت به فاز درمانی قبل
• نیاز به استفاده از مدالیته های ضد درد