همانند سایر پروتکل های درمانی ارائه شده در سامانه پدرا ؛ پیشرفت در برنامه تمرین درمانی بیمار به میزان بهبود عملکرد و کاهش درد بیمار بستگی  دارد نه یک برنامه زمانبدی از پیش تعیین شده. 

آموزش دقیق بیمار در تمامی فازهای درمان برای کسب حداکثر کنترل عصبی ، عضلانی و عملکرد مناسب مجموعه شانه ضروری است. 

مدالیته های درمانی:

• استفاده از گرمای سطحی بویژه گرمای مرطوب به انجام بهتر حرکات و بهبود دامنه حرکتی کمک می کند
• کامپرس یخ باید بعد از تمرینات تقویتی استفاده شود. 

تمرینات دامنه حرکتی

• این تمرینات باید حداقل 1 یا 2 نوبت در روز انجام شود.
• حرکات active و active-assisted در صفحه اسکاپولا scapular plane
• استرچ کپسول خلفی شانه
• پیشرفت تمرینات به سوی استرچ در دامنه های انتهائی (end-range stretching) تا حصول دامنه کامل حرکتی (غالبا در فازهای انتهایی درمان)

درمانهای دستی

• درمانهای دستی توسط فیزیوتراپیست برای کپسول مفصلی GH ، مفصل scapulothoracic ، مفصل AC ، مفصل SC و ستون فقرات انجام می شود. 
• درمانهای دستی باید در فازهای اولیه درمان آغاز شود و در صورت نیاز در طول درمان ادامه یابد.

تمرینات تقویتی

• بهتر است تمرینات تقویتی به صورت یک روز در میان (3-4 روز در هفته) انجام شود.
• تمرینات تقویتی اولیه شامل تمرینات بهبود هماهنگی عصبی ، عضلانی (PNF) ، تمرینات ایزومتریک عضلات روتاتورکاف و تمرینات ایزوتونیک در دامنه محدود می باشد . (1 تا 3 ست / 10 تا 15 تکرار)
• این تمرینات شامل Scapular depression ، Scapular retraction ، PNFs ، shoulder dump ، scapular clocks ، prone row و low row می باشد.
• وقتی که بیمار توانست تمرینات ایزومتریک عضلات روتاتورکاف را انجام دهد می توان تمرینات ایزوتونیک را در دامنه محدود 0 تا 90 درجه از elevation شروع نمود. 

معیار ورود به فاز حد واسط

• هنگامی که ریتم اسکاپولوتوراسیک و گلنوهومرال نرمال باشد و بیمار بتواند shoulder elevation  را به صورت concentric , eccentric در دامنه 0 تا 150 درجه انجام دهد می توان به فاز بعد وارد شد. 

فاز حد واسط:

هدف این فاز کسب دامنه حرکتی طبیعی و قدرت کامل عضلانی است.

برنامه تمرین درمانی

• ترکیب Scapular retraction و horizontal abduction (فیگر T) 
• ترکیب Scapular retraction و scapular depression  و shoulder flexion (فیگر Y)
• shoulder punches و  wall circles 
• تمرینات PNF و rhythmic stabilization
• Seated press-ups
• Seated push-up
• تمرینات ایزوتونیک برای تمامی حرکات شانه (حرکات روتیشن باید در حالیکه بازو 45 تا 90 درجه از بدن دور شده است انجام گیرد)
• rows in standing
• تمرینات پلی متریک شانه

فاز نهائی

معیار ورود به فاز نهائی

• هنگامی که دامنه حرکتی بیمار کامل و بدون درد است ، ریتم های scapulothoracic و glenohumeral الگوی طبیعی دارد ،  بیمار قادر است حرکات شانه (concentric / eccentric) را در دامنه کامل و بدون درد انجام دهد و قدرت عضلانی 5 از 5 است بیمار به فاز نهائی درمان وارد می شود. 

برنامه تمرین درمانی در فاز نهائی

• در این فاز روی بازیابی قدرت طبیعی عضلات کمربند شانه ای و هماهنگی عصبی ، عضلانی ناحیه و حفظ دامنه حرکتی طبیعی تاکید می شود . 
• در این فاز بیمار باید روی فعالیتهای فانکشنال و تمرینات ورزش اختصاصی تمرکز نماید.
• تمرینات Closed kinetic chain نظیر push-up روی یک پا یا توپ فیزیو و figure 8 exercises
• انجام تمرینات تقویتی در حالیکه سطح اتکای بیمار کم شده (روی یک پا ، روی تخته تعادل یا در حالت اسکات)
• هنگام انجام تمرین با هالتر باید احتیاط کافی صورت گیرد زیرا می تواند باعث برگشت علائم شود . 
• از انجام pull-downs و military press پشت گردن باید اجتناب شود.